W ostatnich latach świadomość wpływu odpowiedniego odżywiania na rozwój człowieka znacznie wzrosła. Udowodniono, że pomiędzy sposobem żywienia, stanem odżywienia a aktywnością umysłową i samopoczuciem człowieka mogą występować istotne zależności. Ryzyko wystąpienia depresji i obniżenia aktywności umysłowej może zależeć m.in. od stosowanej diety. Niewłaściwa dieta, poprzez wpływ na stan naczyń krwionośnych i zwiększanie ryzyka wystąpienia miażdżycy, może skutkować pogorszeniem funkcji umysłowych i samopoczucia, a u ludzi starszych może przyczynić się do przedwczesnej demencji. Wpływ witamin na układ nerwowy także ma zasadnicze znaczenie.
Wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego mają np. witaminy z grupy B.
B1 – odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu tkanki nerwowej, w której aktywną formą jest trifosforan tiaminy – związek wywierający korzystny wpływ na układ serotonino- i adrenergiczny, który uczestniczy w przekazywaniu impulsów nerwowych.
B6 – jej niedobór może powodować różnego rodzaju zmiany neurologiczne, w tym przedwczesne starzenie się neuronów wskutek zaburzeń w syntezie amin katecholowych, zmniejszonej ilości kwasu γ-aminomasłowego (GABA) i zmian składu aminokwasowego w niektórych obszarach mózgu
B12 (kobalamina) – niedobór zmniejsza ilość zredukowanego glutationu w erytrocytach oraz w wątrobie i może osłabiać układ przeciwutleniający
B3 (niacyna) – jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania mózgu i obwodowego układu nerwowego, bierze udział w syntezie kortyzolu, tyroksyny i insuliny
Poza powyższymi witaminami wpływ na układ nerwowy ma także cholina, która występuje głównie w fosfolipidach, takich jak lecytyna (fosfatydylocholina) i sfingomielina. Lecytyna stanowi ponad 50% fosfolipidów pełnicych wan rolę w funkcjonowaniu błon komórkowych, m.in. komórek nerwowych, wpływając na ich przepuszczalność, z kolei sfingomielina stanowi główny składnik mieliny. Według literatury (bibliografia na końcu) prekursory neurotransmiterów obecne w diecie mogą prowadzić do zwiększenia poziomu neurotransmiterów w mózgu. Cholina jest prekursorem acetylocholiny, transmitera występującego w pęcherzykach synaptycznych i przenoszącego pobudzenie między niektórymi neuronami w ośrodkowym układzie nerwowym. Acetylocholina pobudza komórki rdzenia nadnerczy do wydzielania amin katecholowych: dopaminy, noradrenaliny i adrenaliny. Aminy te stymulują centralny układ nerwowy, wpływając na zwiększenie wydolności psychofizycznej, poprawę pamięci, zdolności koncentracji, poprawę refleksu i łagodzenie stanów depresyjnych.
Ponadto cholina odgrywa istotną rolę w okresie płodowym rozwoju dziecka: buduje błony komórkowe, znacząco wspiera rozwój układu nerwowego, a także dostarcza grup metylowych, które są niezbędne do modulowania ekspresji genów, wpływając tym samym na zdrowie płodu w przyszłości. Udowodniono, że suplementacja choliny w trakcie ciąży korzystnie wpływa na rozwój płodu. Badania demograficzne z udziałem par matek i dzieci wykazały, że dzieci w wieku 7 lat, których matki przyjmowały cholinę w drugim trymestrze ciąży, osiągały lepsze wyniki w teście oceniającym zdolności poznawcze, w tym pamięć i zdolność do nauki. Ponadto, w okresie niemowlęctwa dzięki cholinie znajdującej się w mleku matki rozwija się mózg i cały system nerwowy. Podczas przemiany materii z choliny wytwarza się także acetylocholina (neuroprzekaźnik), która jest odpowiedzialna za prawidłowe funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego. Dzięki temu jesteśmy w stanie skoncentrować się przy wytężonym działaniu i wykazać pomysłowością. Artykuł powstał we współpracy z portalem http://bractwozelazny.pl/
